• Alain

    La vie Parisienne

    Adieu Pays-Bas. Bonjour Paris. Dat moment is nu drie dagen geleden. Voor een halfjaar heb ik m’n intrek genomen in een gemeubileerde kamer in het Cité Universitaire, een monumentale campus in hartje Parijs.

    In tegenstelling tot afschrikwekkende interieurfoto’s op internet trof ik een schone, ruime en (redelijk) smaakvol gestoffeerde kamer aan. Geen allegaartje aan kringloopmeubels en derdewerelddingen, maar een verzorgde  hotelachtige inrichting. Zelfs voor een tweepersoonsbed is gezorgd – Belles Françaises, soyez bienvenue!

    Sinds petit Alain (toen nog met gemillimeterd hoogblonde coupe) vijftien jaar geleden voor het eerst voet op Parijse grond zette, voelt de lichtstad als mijn tweede thuis. Niet vanwege het eten (soms ronduit ranzig) of de flink overschatte warenhuizen, maar door de gezellige sfeer met een zeker laisser-faire gehalte.

    Maar goed, al m’n Parijstripjes duren geen halfjaar. De romantiek van een knus hotelletje en de schilders op Montmartre is niet la vie Parisienne. En vooral: nu ben ik alleen.

    Zal het een leuke tijd worden? Krijg ik heimwee? Dat zingt door m’n hoofd. Niet omdat ik bang ben voor arrogante Fransen of om te vereenzamen in deze miljoenenstad, maar door talrijke, ongevraagde doemdenkscenarios van vrienden en andere adviseurs van de koude grond (lees: onheilsprofeten).

    Wederkerend citaat: ‘Je bent de taal niet meester, ja.’  Nou en? Het geeft een lichte spanning, maar om daarvoor nu zo’n reis af te blazen?

    Ik probeer. Ik mompel. Ik bluf. De eerste drie dagen gingen verrassend goed. Tout le monde was vriendelijk, behulpzaam en allesbehalve arrogant (twee hakkeldetakkelzinnen in het Frans en zelfs de meest chauvinistische Fransoos staat open voor verdere gebarentaal).

    Ik wen, maar het went langzaam. Heimwee speelt een rol. Gelukkig is die bedwingbaar: stroopwafels van de nieuwe HEMA in hartje Parijs.

    Alain Dekker is vijfdejaars student klinisch moleculaire neurowetenschappen (BCN) en gaat vanaf januari zijn afstudeeronderzoek doen bij het Pitié-Salpêtrièreziekenhuis in Parijs

    Foto Reyer Boxem