• Wendy

    Joggingbroek

    2014 moet mijn jaar worden. Het jaar waarin ik promoveer, mijn eerste stappen op de niet-wetenschappelijke banenmarkt zet en me serieus verdiep in het kopen van een huis. En het jaar waarin ik dertig word.

    Ikzelf geef helemaal niks om verjaardagen. Ik voel me niet speciaal als ik wakker word op mijn verjaardag. Hetzelfde als de dag van gisteren en waarschijnlijk ook als de dag van morgen.

    Vanuit wetenschappelijk oogpunt begrijp ik wel waarom mensen hun verjaardag vieren. Vroeger, toen mensen nog in hutjes in de modder leefden, in een gat in de grond poepten en één op de vijf personen aan tyfus, pest of mazelen leed, was je oprecht blij dat je weer een jaar overleefd had. Oud worden was een status, een teken van gezondheid.

    Tegenwoordig is dat heel anders. We smeren vocht- en caffeïne-inbrengende crèmes op ons gezicht, laten zoveel mogelijk lichaamsdelen straktrekken en liften en drinken sapdiëten om er jonger uit te zien. En elk jaar vieren we dat we een jaar ouder geworden zijn. Hypocriet.

    Wat ik ook al niet begrijp is dat een verjaardag niet langer gaat om degene die het jaar overbrugd heeft. Het lijkt mij dat ik op mijn verjaardag mag doen wat ik wil, wat ik leuk vind. Maar tegenwoordig is je eigen verjaardag meer een feest voor je vrienden en collega’s.

    Trakteren op je werk bijvoorbeeld. ‘s Ochtends vroeg in de rij gaan staan bij de HEMA om twee halve vlaaien achterop je fiets door de regen en wind mee te nemen. En dan ben je plastic bordjes en vorkjes natuurlijk vergeten. Je vrienden willen graag je verjaardag komen vieren, dus moet jij kratten bier, flessen wijn, frisdrank en chips uit de supermarkt naar je huis sjouwen. En wie kan de volgende dag de vertrapte borrelnoten, glasscherven en sigarettenpeuken uit je tapijt staan stofzuigen? Jij. Met hoofdpijn. Hartstikke leuk.

    Ik vind dat mensen mij op taart  moeten trakteren, omdat ik jarig ben. Dat mensen voor mij een feest organiseren, omdat ik jarig ben. Maar ik kan willen wat ik wil, sociale conventies willen dat ik iedereen een plezier doe op mijn verjaardag behalve mezelf.

    Maar dit jaar heb ik er iets op bedacht. Onder het mom ‘ik heb weinig tijd en mijn promotie komt er toch aan’, vier ik mijn promotie en dertigste verjaardag in één. En als het aan het eind van dit kalenderjaar gebeurd, prop er ik gelijk mijn éénendertigste verjaardag bij in. Dan kan ik volgend jaar in mijn joggingsbroek voor de tv blijven zitten op mijn verjaardag. Zoals ik dat graag wil.

    Wendy Docters werkt als oio bij het KVI – Center for Advanced Radiation Technology

    Foto Reyer Boxem