Het twintig meter lange skelet is bijna een half jaar lang het middelpunt geweest van de tentoonstelling ‘Gestrand. Een walvis in Groningen’. Maar nu moet ‘Doortje’ zoals het skelet is gedoopt, plaatsmaken voor andere objecten. En de RUG heeft nog altijd geen plaats.

Anderhalf jaar geleden ontstond commotie toen het skelet – opgeslagen in de fietsenkelder van het voormalig Biologisch Centrum – weg moest, wegens de verkoop van het pand. De UK opende een Facebookpagina voor ‘Doortje’ en er kwamen reacties van over de hele wereld.

Fondsenwerving mislukt

Dat zorgde ervoor dat een actiegroep van lifesciences alsnog probeerde de vinvis een plek te bezorgen in de Linnaeusborg, waar ze ook alvast werd opgeslagen. Maar dan moest er wel zo’n 15.000 tot 20.000 euro bijeen gebracht worden om het gevaarte te prepareren.

Dat is mislukt. ‘We hadden een collectebus staan bij de ingang van de tentoonstelling’, zegt Ter Sluis. ‘Maar dat heeft nauwelijks iets opgeleverd. Ook de fondsenwerving bij Lifesciences kwam maar langzaam op gang.’

Vandaar dat hij ervoor kiest om Doortje – of Dorus, want de vinvis bleek toch een mannetje – in ‘langdurige bruikleen’ aan te bieden aan het populaire Natuurmuseum in Leeuwarden. ‘Daar hebben ze er een mooie plek voor’, zegt Ter Sluis. ‘Ze komt dan bij de potvis in een soort walviszaal.’

‘Leeuwarden goede plek’

Het Friese Natuurmuseum heeft bovendien de knowhow om het skelet te prepareren voor de toekomst. Verschillende delen zijn aangetast of beschadigd. ‘Meer mensen kunnen de vinvis daar bekijken dan in de Linnaeusborg’, denkt Ter Sluis. Bovendien: ‘Straks is de Linnaeusborg weer te klein, moeten ze verbouwen en denken ze: kom, we roppen die vinvis eruit. Nee, Leeuwarden is een goede plek.’

Woordvoerder Corine Eising van de actiegroep ‘Red Doortje’ heeft zich erbij neergelegd. ‘We vinden het begrijpelijk’, zegt ze. ‘Al hadden we het graag anders gewild. Er was nu eenmaal niemand die zich fulltime met de fondsenwerving wilde bezighouden.’

Make-over

Ook directeur Gerk Koopmans ziet uit naar de komst van Doortje, hoewel nog niet alles officieel is geregeld. De ruimte ís er, zegt hij. Het museumteam heeft er vreselijk veel zin in om Doortje naar Leeuwarden te halen: de walviszaal waarin ze terechtkomt, krijgt dan een make-over. Wat nu nog geregeld moet worden: wie gaat het betalen? Want de noodzaak tot restauratie en preparatie van de botten is niet verdwenen. ‘En dan praat je al gauw over tien- tot vijftienduizend euro’, zegt hij.

Niettemin heeft Koopmans er vertrouwen in dat de partijen er wel uitkomen.

Na dit weekend wordt Doortje ingepakt en naar het Museumdepot vervoerd. Hopelijk kan ze dan over ongeveer een half jaar naar Leeuwarden, als de preparateur tijd voor haar heeft. ‘Een realistische schatting’, denkt Koopmans.

Doortje zit nog steeds op Facebook en wordt blij van likes.

Zorg dat je erbij bent, in Doortjes laatste weekend.