Zodra de massief houten deur opengaat, valt het meteen op: de geur is terug. Een weeïge mix van bier, wijn en zweet komt je tegemoet als je de overweldigende entree binnenstapt. Dezelfde lucht die ook zestig jaar lang in de oude sociëteit hing.

‘Het parket trekt dat aan. We hebben gisteravond een feest gehad, met achthonderd man over de vloer. Dat ging relatief goed’, glimlacht Vindicatrector Marc Boom.

Twee weken geleden verhuisde de vereniging van het oude naar het nieuwe pand. Sinds een week draait het nieuwe verenigingsgebouw op proef, om te kijken of het de meer dan tweeduizend leden wel aan kan. Dat begon met een diner voor twintig en eindigt komende zaterdag met een groot feest voor 1500 leden.

Krassen en deuken

Maar de nieuwe sociëteit heeft het al zwaar te verduren gehad, blijkt tijdens de rondleiding die Vindicat voor journalisten organiseerde. De vloer in de conversatiezaal zit vol krassen en deuken, plassen bier liggen nog her en der in het trappenhuis en de vloer bij de bar plakt.

‘Die witte krassen zitten in de laklaag. Toen we dat voor het eerst zagen, dachten we ook: oh nee, wie heeft dat gedaan? Maar uiteindelijk kun je ook niet steeds tegen iedereen blijven roepen dat iets niet mag. Er moet ook geleefd worden in het pand’, zegt bestuurslid Vivian Mohr.

Dat de laklaag snel slijt vinden ze eigenlijk niet erg. ‘Als er nu bier op ligt is het meteen spekglad. Dat was in het vorige gebouw wel anders, daar kon de vloer gewoon niet stuk’, zegt Mohr.

De sociëteit heeft al voor de officiële opening z’n oude karakter terug. Het hoort erbij, vindt het bestuur. En het doet ook niet af aan de verpletterende indruk die de enorme zaal maakt. In tegenstelling tot de vorige sociëteit, stroomt in de nieuwe het zonlicht binnen. Grote ramen geven een geweldig uitzicht op de Grote Markt en het met hout beklede interieur maakt een chique indruk.

Joris mag niet op de foto

Niet alles is nieuw. De meubels  – niet allemaal meer in de beste staat – zijn meegenomen uit het oude pand, maar ook plafondplaten, plakkaten en kroonluchters zijn meegenomen. ‘Er is veel historie in de zaal’, vertelt Boom, die de journalisten heeft gevraagd geen overzichtsfoto’s van hun huiskamer te maken. ‘Het balkon dat in de zaal is geplaatst, komt oorspronkelijk uit het vierde Mutua Fides gebouw. Stamt ergens uit 1800 geloof ik. Na de bevrijding werd het platgebombardeerd door de Canadezen. Alleen deze drie hoofden zijn uit het puin gered.’

Verenigingsbeschermheilige Joris is aan het balkon vastgeketend. Een gewild object voor concurrerende verenigingen en daarom mag hij ook niet op de foto.

Brede trappen leiden vervolgens naar het restaurant – de Hot Plate – waar rijen tafels en stoelen klaar staan voor het diner. In de aangrenzende keuken worden elke avond de maaltijden bereid. De zaal geeft een mooi uitzicht op Sint Jansstraat en Martinikerk, ook vanaf het terras daarboven. ‘Ze waren bij de Martinikerk bang voor geluidsoverlast. Maar het gebouw is zo goed geïsoleerd dat dat geen probleem blijkt te zijn. We zijn inmiddels goede vrienden’, vertelt Boom.

Olifanten en een kotsbak

De Magna Petezaal – vernoemd naar de vrouwelijke studentenclub die in 1970 fuseerde met Vindicat – , de leeszaal (bibliotheek) en de biljartzaal moeten nog worden ingericht. Maar de befaamde mannenplee is al helemaal in gebruik. Zodra de deur wordt geopend, begint het water van de piswand als een waterval te kletteren.

Voor wie z’n bier niet binnen kan houden, is een roestvrij stalen kotsbak geplaatst. ‘Het is enerzijds verschrikkelijk dat die er is. Maar je hebt ‘m gewoon nodig in zo’n grote vereniging. Liever hier, dan ergens anders in het gebouw’, reageert Boom.

Bijzonder aan de plee zijn de tientallen antieke Delfts Blauwe olifantentegeltjes. De olifanten slaan op de nachtploeg, de mannen die ’s nachts de bar beheren. ‘Ze zijn tweehonderd tot vierhonderd jaar oud en echt zeldzaam. Alle antiekhandelaren weten inmiddels dat ze in Groningen worden verzameld. Het is eigenlijk jammer om zulke museumstukken op de wc te hangen, maar dat is traditie’, vertelt de rector.

De architect lijkt aan alles te hebben gedacht. Een groot raam in het gebouw zorgt ervoor dat je op iedere verdieping de Martinitoren kunt zien. Vanaf het terras van De Drie Gezusters kun je op die manier d’Olle Grieze nog steeds bewonderen. Houten goten aan de muur zorgen ervoor dat leden altijd hun biertje ergens kunnen neerzetten en geven het idee van een lange doorlopende bar.

Grote feesten

In de mensa staan de borden met left overs van het diner van gisteravond nog in de hoek. Een groot podium en verlichting beloven grote feesten. ‘Moeten we nog opruimen’, zegt de rector. De zaal is onder meer tijdens Eurosonic open voor het publiek. Vooral in de Van der Rijnst– vernoemd naar een oud-pedel – zijn de sporen van het feest van gisteravond goed te zien. Er zit al een gat in de gloednieuwe muur.

‘Ooit is er een traditie ontstaan dat je tegen die hendels aan de wand kunt aanlopen om een salto te maken. We hebben ze teruggeplaatst, maar hielden er geen rekening mee dat het gipsplaten zijn. Die worden dus weer gerepareerd’, zegt Boom verontschuldigend.