Onderzoek naar kinderporno is zwaar werk. Een manier om de daders te pakken, is om te zien of specifieke voorwerpen vaker voorkomen op de foto’s of video’s, maar politieagenten moeten daarvoor vaak duizenden afschuwelijke beelden doorspitten. En dan maar hopen dat ze het zich herinneren als een bepaald horloge of deurpost vaker in beeld komt.

‘En dat moeten ze allemaal met de hand doen’, zegt Fernández. ‘Er werken bij de politie twee mannen die al die zaken uit hun hoofd kennen. Maar natuurlijk kunnen ze niet alles onthouden.’

Misbruik

Vandaar dat de politie aanklopte bij het Spaanse instituut voor cybersecurity INCIBE, dat een Europees onderzoeksprogramma coördineert, met de vraag of er een methode ontwikkeld kon worden om dat te verbeteren.’

Fernández ging aan de slag met een onderzoek naar beeldherkenningssoftware waarop ze vrijdag promoveert aan de universiteit van Groningen én die van Leon. Daarvoor moest ze ook zelf kinderpornomateriaal  bekijken. Niet gemakkelijk, erkent ze. ‘De beelden die je dan moet bekijken zijn really bad. Maar ik moest ze zien, om te kijken met wat voor type beelden we te maken hadden. De kwaliteit kan bijvoorbeeld erg slecht zijn, omdat het een webcam is.’

Fake dataset

Gelukkig kon ze op basis van de echte beelden een fake dataset maken. Voor de rest van het onderzoek kon ze die gegevens gebruiken.

Haar programma maakt het mogelijk voor de politie om een klein stukje van een foto te selecteren. Vervolgens gaat het programma aan het werk om textuur, kleur of vorm van dat gebiedje te vergelijken met andere beelden. ‘De politie krijgt dan een lijst met foto’s die min of meer matchen’, legt Fernández uit. De agenten moeten zelf checken of de match ook echt klopt.

Eerste proeven met het systeem waren positief en de politie is nu bezig de duizenden foto’s in de database te laden. Ook gaat Fernández aan de slag om de huidige toepassing te verbeteren en uit te breiden.