Expeditie Molenbeek

De eerste keer dat ik in Molenbeek kwam, was volledig ongepland. Ik was onderweg naar een soort hippiefestival in de buurt van Brussel-Noord, maar het metrostation waar ik had moeten uitstappen was nog gesloten vanwege de aanslagen.

Noodgedwongen stapte ik bij de volgende halte uit. Ik had geen idee waar ik was. Het voelde een beetje als Simba uit de Lion King die in hyenagebied terecht was gekomen. Ik bevond me in een ongure buurt waar een vreemde sfeer hing. Pas later vertelde Google Maps me dat ik in een van de noordelijkste puntjes van Molenbeek was.

Op de dag dat de Mars tegen Terreur zou plaatsvinden, besloot ik nogmaals naar Molenbeek te gaan. En dan specifiek naar het huis waar Salah Abdeslam zich verborgen had gehouden. Ik wilde wel eens zien wat voor buurt het nou eigenlijk was. Een buurt waar relatief veel studenten wonen vanwege de lage huurprijzen en die amper 1,5 kilometer van Manneken Pis ligt. Het enige wat Molenbeek en de Vijfhoek van het Brusselse centrum scheidt, is een smal kanaal. Van een afgelegen stadsdeel ergens ver weg van het centrum is dus geen sprake.

Het eerste wat me opviel, was dat het in vergelijking met mijn buurt bijna een euro goedkoper is om in Molenbeek je was te doen (je blijft toch een Nederlander hè). En de huizen werden nog slechter onderhouden dan in de gemiddelde Belgische straat. Verder was er eigenlijk niks bijzonders te zien. Er waren niet veel mensen op straat, maar het was dan ook een zondag en dan gebeurt er sowieso niet erg veel in de hoofdstad van België. De lange straat waar Abdeslam zich had schuilgehouden zag er wat verpauperd uit, maar hoe dichter ik bij het huis kwam, hoe beter de buurt eruit ging zien.

En toen stond ik voor het huis met daarnaast het bekende groene kruis om aan te geven dat er een pharmacie zit. Een gewoon huis in een gewone straat in een gewone wijk. Ik ging een beetje smiechterig op de hoek staan zodat buurtgenoten hopelijk niet door zouden hebben wat voor ramptoerist ik was. Zo kon ik ook stiekem foto’s maken. De ramen op de benedenverdieping waren afgesloten met houten schotten. Boven de apotheek ernaast stonden twee appartementen te koop. Succes daarmee, dacht ik

‘Zouden ze daar wat gemerkt hebben van hun terroristische bijna buurman’
Ik liep door. Drie huizen verder was een school, waarop stond “l’école pour tous, tous à l’ecole”. Zouden ze daar wat gemerkt hebben van hun terroristische bijna buurman? Een paar straten verderop was een grote winkelstraat met winkels als ‘Hijab el Mouslima’ en tapijtenzaak ‘1001 Tapis’. Daar was het wel druk. Even later wandelde ik het stadscentrum weer binnen. Op het Sint-Katelijneplein slurpten mensen oesters naar binnen en nipten aan champagne, terwijl aan de overkant door de Dansaertstraat 7.000 mensen meeliepen in de Mars tegen Terreur.

 

 

21-04-2016