Studenten helpen vluchtelingen
Refugees Voice
Het ‘Refugees Voice’ project werd opgericht door Victor Fickinger en Maximilian Power, twee bachelorstudenten internationale betrekkingen en management. Het project is bedoeld om vluchtelingen te helpen en mensen bewust te maken.
‘We keken naar het nieuws en kregen al die informatie binnen over de situatie. We moesten voor de universiteit een theoretische non-gouvernementele organisatie opzetten, maar omdat we zochten naar een manier om te helpen besloten we een stapje verder te gaan met onze ngo’, zegt Power.
Fickinger en Power vragen om donaties om de vluchtelingen in Kroatië te helpen. ‘Gelukkig hebben we vrienden in Zagreb die al heel veel kleren hebben ingezameld De donaties worden dus gebruikt om eten en water voor de vluchtelingen te kopen’, legt hij uit.
Fickinger en Power willen niet alleen financieel helpen, ze willen ook de vijandige houding tegenover vluchtelingen bestrijden. ‘We hebben het Refugees Voice platform gecreëerd zodat vluchtelingen hun verhaal kunnen delen met de nieuwe gemeenschap waarin ze leven. We hebben al vluchtelingen geïnterviewd in Berlijn, Groningen, en Dobova, en we gaan die interviews binnenkort publiceren’, zegt Power.
‘We willen mensen gewoon laten zien wie de vluchtelingen echt zijn, en ze mogelijkheid geven te vertellen wat ze allemaal al hebben meegemaakt. Als mensen meer wisten over hun tragische ervaringen en waarom ze zijn vertrokken zullen ze misschien minder xenofobisch zijn. Ik hoop dat we op die manier kunnen bijdragen aan het beter verwelkomen van vluchtelingen’, zegt Power.
Als je wilt doneren aan Refugees Voice, ga dan naar www.betterplace.org. Alle verhalen van de vluchtelingen komen te staan op http://refugeesvoice.com.
Helping Anna at the Border
Bachelorstudente psychologie Anna Koslerova, 21, zal de komende paar maanden als Erasmus student studeren in Ljubljana, Slovenië. Ze woont heel dicht bij de grens tussen Slovenië en Kroatië en besloot vrijwilligerswerk te gaan doen.
‘Samen met een Pools meisje bezocht ik de kampen. We kochten water om aan de mensen die al 24 uur geen water hadden gehad te geven. We wisten dat het een verschil kon maken’, zegt Koslerova.
Maar omdat ze het zich niet iedere keer als ze naar de kampen ging kon permitteren om water en eten te kopen deelde ze haar ervaringen op Facebook en vroeg of er ook studenten waren die vluchtelingen wilden helpen. ‘Mensen begonnen direct geld naar m’n bankrekening over te maken. Ik was echt overweldigd en blij; ik had nooit verwacht dat zoiets zou gebeuren’, herinnert Koslerova zich.
Een groep studenten vrijwilligers hebben een Facebook-pagina opgezet: ‘Helping Anna at the Border’. Ook hebben ze een spaarrekening geopend zodat mensen die willen helpen daar geld op kunnen storten.
‘We gebruiken het ingezamelde geld voor eten en water voor ieder bezoek aan de grens. We gaan ook contact opnemen met andere groepen die ik ken om hen geld te geven voor wat ze nodig hebben. Het draait echter niet alleen maar om geld: je moet ook mensen bewust maken, het er thuis met je huisgenoten over hebben in de hoop dat zij het weer doorgeven. Het gaat er vooral om dat mensen weten dat dit aan de hand is, dat het echt is’, voegt ze eraan toe.
Hoewel veel kampen in het grensgebied tussen Slovenië en Kroatië inmiddels gesloten zijn, blijft Koslerova mensen aanmoedigen om op wat voor manier dan ook te helpen. ‘De winter komt eraan en als we niks doen zullen mensen doodvriezen. Ze zijn niet gewend aan ons klimaat. Ze zullen ziek worden, en als hun immuunsysteem niet sterk genoeg is gaan ze dood.
Als wilt helpen kun je je donatie overmaken naar:
Maya Anna
IBAN: NL19 RABO 0161 9119 19
BIC: RABONL2U
Omschrijving: Je naam en “Borderhelp”
Anna’s ervaringen in Slovenië
‘De eerste keer dat ik de kampen in Slovenië bezocht was ik bang. Er waren ongelooflijk veel militairen in het gebied. De politieagenten hadden kogelvrije vesten aan en ze liepen rond met automatische wapens en pepperspray. Als je dat ziet denk je direct dat het foute boel is’, vertelt Anna Koslerova.
Aanvankelijk mochten Koslerova en de andere vrijwilligers niet in de buurt komen van het gebied waar de vluchtelingen zaten. ‘Na een paar uur wachten, toen de politie zag dat we water hadden meegenomen, waren ze ervan overtuigd dat we kwamen helpen. Toen pas mochten we dichterbij komen.’
Koslerova legt uit dat in de meeste gevallen de vluchtelingen respectloos worden behandeld. ‘Sommigen hadden al dagen niets gegeten, of alleen maar een beetje brood en een flesje water. Ze hadden ook helemaal geen onderdak of tent gekregen. De toiletten waren smeriger dan ik ooit in m’n leven had gezien. Het was verschrikkelijk. Ze worden als dieren in een kooi behandeld.’
Koslerova beschrijft de situatie in de kampen ‘s nachts als onmenselijk: door de lage temperaturen en het gebrek aan onderdak kunnen de vluchtelingen niet slapen. ‘Eén man vertelde me dat hij de afgelopen week één uur geslapen had. Het is maar vijf graden buiten en de meeste mensen bleven gewoon wakker.’
De zware tocht door Europa wordt nog moeilijker gemaakt door het feit dat de vluchtelingen niet kunnen communiceren met hun achtergebleven familie in Syrië. ‘De vorige keer dat ik bij de kampen was stond er een meisje bij het hek te huilen. Ze vertelde me dat haar moeder nog in Syrië zat en dat ze een hartaandoening had. Ze wilde met haar in contact komen. Sowieso hebben veel mensen gevraagd of ze mijn telefoon mochten gebruiken om contact op te nemen met hun familie.’
De grootste angst van de vluchtelingen is wat er komen gaat. Ze weten niet wat hen te wachten staat, zegt Koslerova. Ze krijgen geen informatie over waar ze heen gestuurd worden of hoe lang ze daar moeten blijven. ‘Veel mensen vroegen het aan mij omdat ik zo’n veiligheidsjasje aanhad dat de vrijwilligers moeten dragen, en ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik heb het aan de politie gevraagd, maar die wisten ook niets. De drie zinnen die we het meest gebruikten waren ‘thank you’, ‘sorry’ en ‘good luck’. Het enige wat vluchtelingen willen zijn elementaire mensenrechten en een normaal leven. Ze willen gewoon naar de winkel kunnen gaan om eten te kopen.’
Groningen Verwelkomt
Evert Sulman, afgestudeerd in communicatie aan de Hanzehogeschool, zette in september zijn eigen initiatief op: ‘Groningen Verwelkomt’ ‘Toen de gemeenteraad opvang voor vluchtelingen ging bieden wilde ik graag helpen. Aangezien de vluchtelingen naar Groningen kwamen wist ik dat ik iets moest doen’, legt Sulman uit.
Samen met groep andere mensen die ook vrijwilligerswerk wilden doen besloot hij welkomstpakketten voor de vluchtelingen te maken. ‘Binnen acht dagen hadden er meer dan 800’, zegt hij.
In de pakketten zit een Groninger koek – een plaatselijke cakesoort – een muts en sjaal voor in de winter, en speelkaarten, zodat de vluchtelingen iets te doen hebben terwijl wachten op registratie.
‘De vluchtelingen waren er heel blij mee; ze hadden echt het gevoel dat ze oprecht welkom waren in Groningen. Als er nog meer vluchtelingen komen doen we het weer. Op dit moment helpen we bij het coördineren van initiatieven die vluchtelingen in Groningen helpen,’ zegt Sulman.
Ook hebben ze een informatiemarkt georganiseerd waar vrijwilligers van verschillende organisaties mensen informeren over hoe ze kunnen helpen. ‘De markt zal 15 november plaatsvinden. Mensen die willen helpen als vrijwilliger kunnen zich dan opgeven,’ legt hij uit.
‘We hebben ook plannen om vluchtelingen Nederlands te leren en ze helpen onze cultuur begrijpen zodat ze beter kunnen integreren. Maar we hebben wel vrijwilligers nodig die taalonderwijs kunnen geven of die andere communicatieve of organisatorische vaardigheden hebben.’
Als je wil helpen als vrijwilliger, mail dan naar: groningenverwelkomt@gmail.com
Voor meer informatie, bezoek de Facebook-groepen: Groningen Verwelkomt of Student Verwelkomt Vluchtelingen
