BHV’er kan meer dan pleisters plakken

Bedrijfshulpverleners plakken de ene dag pleisters en ontruimen de volgende dag een gebouw. En dat is een bedankje waard. 'Soms wordt het erg rood.' 

De collegezaal in de Kapteynborg was gisteren gevuld met mensen die in plaats van college complimenten kregen. Op de ‘Dag van de BHV’ werden de bedrijfshulpverleners van de universiteit bedankt voor hun inzet.

Zo’n tachtig van de 350 bedrijfshulpverleners waren aanwezig om de woorden te horen van Sibrand Poppema, voorzitter van het college van bestuur. ‘De ene dag plak je een pleister, de andere dag ontruim je een gebouw’, meende Poppema. ‘Bewonderenswaardig!’

BHV'ers worden toegesproken in de Kapteynborg

BHV’ers worden toegesproken in de Kapteynborg

BHV’ers zijn de mensen die zijn aangewezen om eerste hulp te verlenen bij ongelukken, de ontruiming te leiden als er een brand uitbreekt, of te reanimeren als iemand een hartstilstand krijgt. In ieder gebouw moeten ze aanwezig zijn, zegt de overheid. Een kleine rondgang laat zien dat hun werk geen overbodige luxe is.

Hersenschudding

Bert Kers (53), werkend als chemisch analist, moest al meerdere keren ingrijpen. ‘Vorige week nog kreeg een meisje een stalen raamkozijn tegen haar hoofd. Door de storm waren de ramen open gevlogen. Zij liep een flinke hersenschudding op.’ Maar soms loopt het minder goed af, vertelt hij. ‘Bij sommige ongelukken wordt het heel rood.’

Vanwege de gevaarlijke stoffen bij scheikunde en biologie zijn daar zelfs 75 BHV’ers aan het werk. ‘Ik moest een keer ingrijpen bij een explosie, waarbij een studente gewond raakte. Een andere keer viel een bouwvakker van het dak van een gebouw voor biologie, dat op dat moment gebouwd werd. Hij heeft het niet overleefd.’ Maar zulke gebeurtenissen weerhouden Kers er niet van om verder te gaan. ‘Het zit in m’n bloed om te helpen en te assisteren.’

Jong

Niet alle BHV’ers zijn al zo ervaren. PhD’er Miranda Visser (29) is sinds een paar maanden actief als hulpverlener bij de faculteit GMW. ‘Ik heb nog nooit hoeven ingrijpen, gelukkig’, zegt ze, ‘maar het leek me erg handig om wel te leren wat je moet doen als er iets gebeurt. Dat je meer kunt dan alleen 112 bellen.’ Maar ze hoopt stiekem toch dat ze niet aan de bak hoeft. ‘Als ik op de scheikundige afdeling had gewerkt, had ik misschien wel meer geaarzeld om BHV’er te worden.’

 

 

05-11-2013