Negen docenten lopen de Aula van het Academiegebouw aan de Broerstraat binnen. Ietwat gespannen. En dat is niet zo gek. Het is tijd voor de Docent van het Jaar verkiezing of, zoals universitair hoofddocent Kars de Graaf het noemt: ‘Een feestje van het onderwijs’. Elke faculteit koos een kandidaat voor de zevende editie van de Docent van het Jaarverkiezing.

Allemaal krijgen ze tien minuten om een minicollege te geven over hun vakgebied. Ronald Hünneman bijt het spits af voor letteren. Met overduidelijk enthousiasme stapt hij naar voren, om een gloedvol betoog af te steken. Meteen daarna gaat de microfoon naar Han Thomas Adriaenssen. Hij is de jongste kandidaat, maar tegelijk een oude rot. Voor de derde keer is hij voor wijsbegeerte uitgeroepen tot de beste docent.

Italiaans accent

De enige docent die naar het Engels switcht – met een zweem van een Italiaans accent – is Viola Angelini van economie en bedrijfskunde. Geen gegoochel met cijfers, zoals je zou verwachten. Dat doet Hans Burgerhof van medische wetenschappen wel. Toch is bij hem is statistiek geen stoffig vak, maar – zeggen zijn studenten – comedy. Na hem krijgt Hans ter Haar van rechtsgeleerdheid het podium.

Het publiek is muisstil en luistert zichtbaar geïnteresseerd naar de uiteenlopende onderwerpen. Maar dan verschijnt Michaël van der Meer van godgeleerdheid en klapt de linkerkant van de zaal wel erg hard. De persoonlijke fanclub: een heel rijtje studenten. De laatste dertig minuten zijn voor Niesko Pras (wiskunde en natuurwetenschappen) en Christian Zuidema (ruimtelijke wetenschappen). Uiteindelijk komt hekkensluiter Alexander Minnaert van Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen.

Last van zenuwen

Hoewel de sfeer tot op dat moment luchtig blijft, slaan op het moment van stemmen de zenuwen toe. In de Spiegelzaal nipt Minnaert langzaam van zijn wijntje, Ter Haar loopt met zijn handen in zijn zakken door de Aula en Pras vlucht naar buiten, voor een sigaret. Al is hij ‘helemaal niet nerveus’:  ‘Het voelt niet eens als een wedstrijd, want ik zit gewoon tussen collega’s’, zegt hij.

En dan is het uur van de waarheid aangebroken. De docenten stellen zich in de zaal in een rijtje op voor de bekendmaking van de drie prijzen. De Webprijs – voor de docent met de meeste online stemmen – gaat naar Burgerhof, die er ook een e-reader mee verdient. Alle docenten zijn ‘winnaars’  benadrukt De Graaf vervolgens. En toch… een wint een beetje meer dan de rest.

Bij het horen van zijn naam, schrikt Zuidema op. Hij neemt niet alleen de Publieksprijs mee naar huis, maar ook de titel Docent van het Jaar 2013 en 7500 euro voor zijn presentatie over energielandschappen.

Zuidema moet een beetje van de schrik bekomen. Hij noemt zichzelf ‘een gelukkig mens’: ‘Ik zag dit absoluut niet aankomen. Ik kwam hier met de insteek iets leuks te laten zien, niet om te winnen. Ik heb nog geen idee wat ik met het geld ga doen. Het gaat in elk geval niet naar een nieuwe keuken.’