Overal komen ze vandaan: China, Afrika, het Verre Oosten. Ze geven kleur aan de optocht van hoogleraren van het Academiegebouw naar de Martinikerk. Want oh wat zijn de Nederlandse – lees Groningse – toga’s zwart. Zelfs jonge hoogleraren zien er ineens tien jaar ouder uit. Zwarte toga, zwarte baret. En soms, nauwelijks zichtbaar, een spijkerbroek die er onderuit piept. Neem dan bijvoorbeeld de toga van Leiden of Chicago: felrood, kleurrijk.

‘Er zindert iets’

Zo’n uitreiking van eredoctoraten is doorgaans een combinatie van soberheid, ernst en plechtigheid. Maar dit jaar is voor het eerst de laudatio – een lofzang op de eredoctor – niet gevat in een pronte speech maar in een filmpje. De video laudatio is geboren. Een idee van rector magnificus Elmer Sterken, de ceremoniemeester van deze plechtigheid.

Het zijn allemaal kleine juweeltjes, prachtig gefilmd, die duidelijk maken wat de eredoctor doet en waarom ie zo goed is in zijn of haar vakgebied. Nyckle Swierstra: ‘Ze hebben allemaal een geweldige drive.’ Nee wacht, dat vindt hij een stom woord. Dit is beter: ‘Ze zijn allemaal heel nieuwsgierig, ze willen weten. Er zindert iets.’

Beetje humor doet wonderen

Swierstra – officieel beleidsmedewerker strategische communicatie maar officieus gewoon een man met een geweldig leuke baan – toerde ruim twee weken door de wereld om tien wetenschappers te interviewen en te filmen. Samen met Caspar de Zeeuw, Jesper Beijvoets en Walker Pachler. Ze hebben geprobeerd de essentie van zo’n wetenschapper vast te leggen en daar zijn ze bij de meeste filmpjes glansrijk in geslaagd. Een beetje humor doet wonderen.

Niet iedereen vindt zo’n filmpje een geweldig idee. Toch een beetje oppervlakkig, want film? Iets minder academisch?

Trots op Groningen

De eredoctoren van vandaag, acht mannen en twee vrouwen, zijn ontroerd. Ze krijgen in de Martinikerk allemaal de rode kappa omgehangen. Elmer Sterken is trots op Groningen, zijn universiteit, zijn universiteitsstad, maar ook op deze bijzondere wetenschappers. Zeven Amerikanen, een Brit, een Hongaar die in Nederland werkt. Negen hoogleraren en een vreemde eend in de bijt: Paul Polman, Nederlander en hoogste baas van Unilever. De enige in een gewoon pak.

Nog iets nieuws: iedereen filmt of neemt foto’s. Even naar voren kruipen en ja, de ideale plaat. Mijn buurman aan de overkant van het gangpad zuigt zijn iPad leeg: de ene scene na de andere wordt integraal overgenomen.

Ovatie voor muziek

In weerwil van al dat prachtige onderzoek gaat het meeste applaus deze middag naar de muziek. De studentenkoren en -orkesten van Bragi, Mira en Gica. Prince Igor van componist Alexander Bordodin leidt tot een ovatie.

En daarna kickt iedereen af met een wijntje, bier, bitterbal of andere hap.

‘You can change the world with ideas’, zegt Ronald Evans namens alle eredoctoren. En zo mooi is het.