De prijs is in 2005 ingesteld om wetenschappelijk onderzoekers en promovendi te motiveren om samen met studenten een breed publiek te interesseren voor onderzoek.

Prijs adopteren

Peter Barthel, hoogleraar astrofyscia aan de RUG, won met zijn team de prijs in 2008, met het onderzoek naar het onzichtbare heelal. ‘Met de 100.000 euro die wij wonnen – door het college van bestuur meteen verdubbeld – hebben wij in 2009 allerlei projecten in het land gedaan. Van het geld dat over was, hebben we ook nog eens het mobiele planetarium, dat langs de scholen gaat, kunnen betalen.’

Barthel heeft de afgelopen jaren geprobeerd de prijs te adopteren. ‘Ik probeerde de finales naar Groningen te halen, heb her en der gebabbeld maar het lukte niet. Zeker niet na het onverdiende finaleverlies van ‘de Genenkrakers’, het team van het UMCG, in 2010’, zegt Barthel. ‘Dat was heel zuur.’

Niet meer rond te krijgen

De beslissing om de Academische Jaarprijs te beëindigen is, volgens de organisatie, onder meer gebaseerd op het feit dat er meer aandacht is voor wetenschapscommunicatie via diverse media, dan acht jaar geleden. Maar volgens Barthel heeft het een puur financiële reden. ‘Het is niet meer rond te krijgen. Jammer, want de RUG was wel succesvol bij deze prijs.’

De RUG haalde vaak de finale. ‘De Genenkrakers’ in 2010 en in 2012 stonden er zelfs twee teams van de RUG in de finale: het team van Maarten Loonen, over het Noordpoolgebied en het team van Gert ter Horst over liefde en seks. Beide teams wonnen niet.

Grotere betrokkenheid van het publiek

Ook Annette Scheepstra, coördinator Willem Barentsz Poolinstituut en deelnemer aan de Academische Jaarprijs in het team van Maarten Loonen, vindt het jammer dat de prijs verdwijnt. ‘Hoewel wij in 2012 niet de hoofdprijs wonnen, hebben we door deelname en het winnen van de publieksprijs wel een grotere betrokkenheid van het publiek bij onze plannen gecreëerd. Dit heeft er uiteindelijk – met wat vertraging en enige aanpassing van onze plannen – toe geleid dat het project in 2015 toch door kan gaan.’

De prijs is goed voor de zichtbaarheid, beaamt Barthel. ‘Ik betreur het zeer dat de prijs verdwijnt. Ik ben bang dat wat ze bereikt hebben, wegebt.’