Nauwelijks meer dan een jaar geleden werd na een lange zoektocht Eline Brontsema aangesteld. Ook haar voorganger Martin Hillenga bleef maar kort – van 2011 tot 2013. Daarvoor en in het ‘tussenjaar’ was hoogleraar Gronings Siemon Reker de streektaalfunctionaris.

‘Behalve wetenschappelijk onderzoek doen is een belangrijk onderdeel van de baan ook publiekelijk opereren. Dat is een lastige combinatie. Toen ik besefte dat ik daarnaast mijn creatieve kant meer wilde ontwikkelen heb ik besloten te stoppen’, zegt Brontsema. Ander werk heeft ze nog niet. ‘Dat heb ik nog niet helemaal uitgestippeld.’

Nader toelichten waarom de functie begint te wringen wil ze niet. ‘Alles wat ik wil zeggen staat al in het persbericht.’

Niet gemakkelijk

Reker vindt het jammer dat Brontsema zo snel al vertrekt, omdat ze goed werk deed. ‘Als ik naar het jaarverslag kijk… ongelooflijk wat er allemaal is gebeurd.’

Maar, beseft hij, het werk van een streektaalfunctionaris is niet gemakkelijk. ‘Je schrijft zo nu en dan stukjes in de krant en dat vinden mensen vaak leuk. Maar er is ook jalousie de métier. Wat ook meespeelt: toen ik ooit begon was ik de enige taalambtenaar en daarmee bouwde ik autoriteit op. Maar nu zijn er meer mensen in de sector en die kijken dan anders naar een jonge functionaris.’

En tenslotte: ‘Oudere mensen ‘vinden’ altijd iets van het taalgebruik van de jongere generatie. Daar moet je mee om kunnen gaan.’

Pensioen

Mensen die geschikt zijn voor de pr-rol van de streektaalfunctionaris en het wetenschappelijke werk voldoende in de vingers hebben, zijn dun gezaaid. Ook na het vertrek van Hillenga, was er niet meteen een opvolger en nam Reker de functie tijdelijk terug. Maar dat gaat hij niet nog eens doen. Want in maart gaat hij met pensioen, en: ‘Ik werk al al hard genoeg als hoogleraar Gronings.’

Eén ding is zeker: het onderzoek ‘Vroag en antwoord’, waar het publiek vragenlijsten invult over hun taalgebruik, stopt nu definitief. ‘Het was sowieso de bedoeling om er na twee jaar mee te stoppen’, benadrukt Reker. ‘Maar we hebben lang gedubd. Hoe vermoord je succesvol onderzoek?’

Het vertrek van Brontsema beschouwt Reker daarom maar als een ingreep van hogerhand. Hij gaat op zoek naar mensen die de verzamelde data kunnen uitwerken.