‘Wuif ik al een beetje als de koningin?’

Bewoners van verzorgingstehuis De Ebbingepoort werden deze week door studenten op sleeptouw genomen. Met z'n allen in een huifkar door de binnenstad. 'Wuif ik al een beetje als de koningin?'

In De Ebbingepoort zitten zes studenten aan de grote tafel in de gemeenschappelijke ruimte. Met hun kopje koffie in de hand kijken ze naar de oude mensen die een voor een binnenkomen. Sommigen in een rolstoel. De studenten lijken niet helemaal op hun gemak. Toch zijn ze hier vrijwillig.

‘Samen met Rode Kruis Studentendesk Groningen organiseren we op zeven locaties een vrijwilligersactiviteit’, legt Beau-Anne Cihlla (22) , voorzitter van Contractus en student technische bedrijfskunde, uit. ‘Zij hebben de ervaring met vrijwilligerswerk en wij leveren de vrijwilligers.’

huifkar-contractus

Bij deze activiteit zijn er leden van Cleopatra, één van de zeven verenigingen waar Contractus uit bestaat.

‘We kregen een briefje. Ik dacht meteen wat leuk!’, vertelt mevrouw Landman (87). ‘Maar nu zie ik een beetje op tegen het trappetje’, bekent ze.

Ondertussen komen de Cleopatranen in actie: een voor een helpen ze de mensen mee naar buiten. ‘Zal ik toch maar even kijken?’, twijfelt Landman. Eenmaal buiten heeft ze niet veel tijd om na te denken. Voor ze het weet, wordt ze de huifkar ingehesen.

Met een schok rijdt de huifkar de Ebbingestraat in. Twintig man mee: ouderen, Cleopatranen en een paar medewerkers. Een beetje zenuwachtig lopen de paarden door het drukke verkeer in de binnenstad. Het lijkt de bewoners van De Ebbingepoort weinig te doen. ‘Weet er iemand nog een liedje?’, roept er een. Waarop In een rijtuigje naar Vinkenveen wordt ingezet. Het ijs is gebroken tussen de studenten en de ouderen.

Voorin zwaaien twee dames zwaaien naar alle voorbijgangers. ‘Wuif ik al een beetje als de koningin?’, vraagt de ene.

huifkar-contractus-bejaarden-530x298

Naast hen zit Berber Eeringa (22), lid van Cleopatra. ‘Weetje wat die vrouwen net tegen mij zeiden: dat ze wel een tabletje willen kopen bij de Kijkshop’, vertelt ze. Via Cleopatra hoorde Berber van de activiteit: ‘Ik ben bijna klaar met mijn master klinische psychologie. Vorige week heb ik mijn scriptie ingeleverd, dus ik heb nu genoeg tijd over. Je merkt toch wel dat de mensen het geweldig vinden.’

Zwijgzaam, maar duidelijk genietend, leunt meneer Knott-Nerus (95) op zijn stok. Geïnteresseerd luistert hij naar het verhaal van Berber. ‘Fantastisch’, vindt hij de rit met de huifkar.

Plots stopt de wagen weer voor het verzorgingstehuis. Een voor één helpen de studenten de mensen de kar weer uit, wat niet altijd gemakkelijk gaat. ‘Weet je, hoewel ik ben geboren in de Eerste Wereldoorlog lag ik een paar weken geleden voor het eerst in mijn leven in het ziekenhuis. Ik begin een beetje stijf te worden’, bekent Knott-Nerus. Dan knikt hij en stapt de huifkar uit. Met gemak.

 

08-03-2013