Vrijdagochtend werd ik wakker door het geluid van een overvliegende helikopter. Dat dacht ik tenminste. Mijn bedgenoot, die ik hier altijd mag aanduiden met het vrolijke woordje spouse, had niets gehoord en ook een google-zoektocht met een variatie van de termen ‘helicopter, Cambridge, police, news, accident, shooting’ leverde niets op.

Twee weken geleden werd in de buurt van de MIT-campus nog iemand doodgeschoten, dus dit leek me een voor de hand liggende reden voor een helikoptervlucht. Alhoewel, dan hadden we vast weer een sms’je van MIT gekregen dat we uit de buurt moesten blijven, zoals bij de vorige shooting gebeurde. Ze zijn er begaan met de veiligheid van hun community.

MIT-hack

Geen sms’je en ook geen ongeluk, dus dan zou ik het wel gedroomd hebben, concludeerde de spouse. Ik heb regelmatig nogal bizarre dromen, dus het had zondermeer gekund. Maar deze keer niet, bleek later die dag. Ik was half slapend getuige geweest van de verslaglegging van de eerste MIT-hack van het semester. Boven op de koepel van het MIT-hoofdgebouw hingen delen van een brandweerauto, een halve gouden ring en een vervormde plastieken koe. Op het grasveld ervoor stond een houten katapult die suggereerde dat de voorwerpen erop geschoten werden, wat ook hun verpletterde toestand zou verklaren. Een lokale omroep had vanuit een helikopter luchtbeelden gemaakt, voordat medewerkers van MIT de voorwerpen alweer naar beneden haalden.

Dit soort ludieke acties, aangeduid als MIT-hacks, horen bij het instituut als tulpen bij Holland. Al sinds de opening van de universiteit in 1861 plaatsen studenten spandoeken, voorwerpen of lichtinstallaties op onverwachte plekken. De combinatie van vaak uitgekiende wis- en natuurkunde, een antiautoritaire houding en grappige verwijzingen, waarmee deze stunts uitblinken, is inmiddels onderdeel van MIT’s identiteit. De hacks worden gezien als uiting van de vindingrijkheid en creativiteit van de studenten en worden daarom ook niet bestraft door de leiding, die vaak in het verleden zelf betrokken is geweest bij spraakmakende stunts. (Het heeft trouwens niets te maken met wat wij een computerhack noemen, dat is volgens de echte nerds van MIT een crack.)

Gallisch dorp

De koepel heeft daarbij vaak als toneel gediend. Zo werd er in 1994 een politieauto met draaiende zwaailichten bovenop gezet, is hij aangekleed als R2D2 uit Star Wars en werd hij met Halloween omgetoverd in een enorme pompoen. Een ander doelwit is vaak de grote buurman in de wijk geweest, Harvard. In vergelijking met deze reus lijkt MIT het kleine Gallische dorp dat omsingeld is door het leger van het Romeinse Rijk. Harvard heeft maar liefst zes keer geprobeerd het technologische instituut in te lijven, maar mede dankzij een gulle gift van een lange tijd anoniem gebleven donor kon het onafhankelijk blijven.

Deze vrijgevochten underdogpositie benadrukken studenten van MIT graag. Bijvoorbeeld door in de Ivy League footballwedstrijden tussen Harvard en Yale onverwachts een lange neus te trekken naar deze elitaire universiteitssportliga, waarvan MIT geen lid is. Zo kan het gebeuren dat er ineens midden op het veld een luchtballon uit de grond verschijnt met daarop de letters ‘MIT’, of dat het motto van Harvard, ‘VE-RI-TAS’, op het scorebord ineens is vervangen door ‘HU-GE-EGO’. Ook het standbeeld van John Harvard heeft al menige metamorfose ondergaan.

De actie van afgelopen week was minder innovatief dan voorgaande hacks, maar was juist bedoeld als een eerbetoon aan legendarische stunts uit het verleden en voedde tegelijkertijd de hardnekkige geruchten over hoe het studenten toch lukt om al die voorwerpen op de koepel te krijgen. En het was duidelijk een oproep aan nieuwe studenten: kom maar op met nieuwe acties! We zijn dan misschien wel het kleinere topinstituut op deze vierkante mijl, maar we zijn creatiever, innovatiever en zijn altijd goed voor een verrassing.