Gevederde beroemdheid

‘Gak, gak, gak’, hoorde ik achter de geparkeerde auto naast mij, een straat verderop van mijn huis. Ik liep langs de achterbak en stond oog in oog met een kalkoen. ‘Gak, gak.’

Het verbaast me inmiddels niet meer dat in bijna elke boom wel een eekhoorntje zit en dat elk grasveld zodra het schemert bevolkt wordt door konijnen, zelfs ons kleine binnenpleintje. Maar dit was toch even andere koek.

De kalkoen leek echter minder verrast. Hij keek even op en stak dan de weg over om aan de overkant in alle rust door te wandelen. Die moet ergens weggelopen zijn, dacht ik, en feliciteerde hem stilletjes met zijn ontsnapping aan de Thanksgiving-braadslee. Niets was minder waar, bleek een paar weken later toen ik hem in een andere straat tegenkwam en toch maar eens ging googelen of iemand er meer over wist. En ja hoor, ik had een plaatselijke beroemdheid ontmoet, de Harvard turkey.

‘Zijn hobby’s zijn reading, waddling, not using crosswalks, not giving a shit’
Volgens zijn facebookaccount, ja dat leest u goed, is hij ondernemer en heeft als hobby’s reading, waddling, not using crosswalks, not giving a shit. Ondernemend is ie zeker. Hij struint door de voortuinen in Cambridge en bij behoefte aan meer drukte paradeert hij langs Harvard Square, waar hij de etalage van de boekenwinkel bekijkt, het verkeer lamlegt als hij wil oversteken, om vervolgens een snackbar binnen te wandelen en wat frietjes te bietsen. Als het regent, kun je hem wel eens aantreffen bij een bushalte, waar hij dan even schuilt.

Dikker dan ooit

Al anderhalf jaar gelden heeft een Harvardstudent zijn antropologieopdracht aan hem gewijd. Met behulp van medestudenten probeerde hij de dag van de vogel in kaart te brengen. Totdat deze er geen zin meer in had en er gewoon vandoor ging. Toen hij in de winter nergens werd gezien, vermoedde men al dat het met hem gedaan was, maar toen de sneeuw gesmolten was, kwam hij weer tevoorschijn. Dikker dan ooit. Ook de Boston Globe heeft wel eens geprobeerd hem te volgen, maar ondanks al het speurwerk weet niemand waar hij de nacht doorbrengt, waar hij vandaan komt en of het er überhaupt maar één is. Hij is een mysterie en juist dat maakt hem zo populair.

Eerst was ik verbaasd dat niemand hem iets doet, maar toen hij ineens voor mijn fiets opdook toen ik nietsvermoedend een hoek om fietste, begreep ik waarom. Zo’n kalkoen is nogal groot en kan vrij intimiderend snateren. Hij schijnt al eens een voetganger een bank binnen gejaagd en haar daar tien minuten vastgehouden te hebben. Op Youtube staat een filmpje van een radioreporter die het geheim van de turkey wilde doorgronden, maar net iets te dichtbij kwam. Daar was mr. Turkey niet van gediend en viel aan.

Best gewoon

Desondanks is hij geliefd. Misschien ook wel omdat de officiële mascotte van Harvard niet echt tot de verbeelding spreekt. In tegenstelling tot andere universiteiten heeft Harvard geen schattig of imposant dier gekozen, maar John Harvard, the pilgrim. Een mannetje met hoed. Naast bijvoorbeeld MIT’s bever of Yale’s buldog steekt hij wat bleekjes af, alle historische waarde ten spijt. Nee, dan is zo’n mysterieuze vogel veel beter.

Wilde kalkoenen zijn op zich niet zeldzaam hier, maar normaal leven zij in groepen en blijven nooit lang op dezelfde plek. Dit exemplaar lijkt echter vastberaden om te blijven. Elke populatie kent wel een zonderling. Of heeft hij zich juist aangepast aan deze omgeving? Op Harvard worden studenten immers niet alleen op basis van hun uitstekende cijferlijst toegelaten, maar moeten ze ook iets bijzonders hebben, uitblinken, speciaal zijn. Wie weet heeft deze kalkoen juist het gebied rond Harvard uitgekozen om tussen alle uitzonderlijke gevallen eigenlijk best gewoon te lijken.

03-06-2016