Ik ken helaas iemand die zich op die manier heeft laten ‘aanrijden’, dus dat was geen fijn begin, zeker niet toen medereizigers begonnen te zeuren over ‘die asociale gekken, waarom doen ze dat niet gewoon thuis’. Ik heb mijn moordneigingen overigens keurig onderdrukt, in het kader van de klassieke Paasboodschap: ‘Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen’.

Een uur te laat op mijn werk, maar gelukkig was ik nog op tijd voor mijn afspraak met de wereldberoemde biologische zadenverzamelaar. Ik mocht de collectie zien, en daar knapte ik enorm van op, echt heus waar, dat is superleuk, dat lezen jullie later nog wel eens.

Maar toen belde de soundscape professor waar of ik bleef, want dat wij toch een afspraak hadden? Eeeeuh ja, maar die had ik per ongeluk voor volgende week in de agenda genoteerd. Miljoenmiljard excuses en een nieuwe afspraak gemaakt.

Vervolgens heb ik gisteren wel braaf mijn kroket gegeten, maar er moest nog van alles gedaan worden, dus ik kon hem pas vandaag schrijven. En dat werkt dus niet hè, dat moet je meteen doen Tjaden, weet je toch!

Dus nu heb ik onleesbare aantekeningen en flarden herinneringen aan een gesprek met een oudere mevrouw aan de leestafel bij café De Beurs. Dat is helemaal mijn stijl niet, per ongeluk in gesprek raken met onbekenden, maar dit was zowaar leuk.

Het ging over de aantrekkelijkheid van kroketten, het gezeur van mensen over gezond leven, hysterische paardenvleesgezever – alsof dat zo erg is, een stukje paard – osteoporose en de farmaceutische bangmaakindustrie, mensen die op tijd dood gingen en mensen die te vroeg dood waren gegaan, ouder worden en intuïtie. Dat laatste in verband met foute mannen.

‘Breek me de bek niet open over foute mannen’, riep ze vrolijk uit. We waren het er over eens dat je dat heus meteen wel door hebt, maar dat ze juist zo aantrekkelijk zijn omdat ze fout zijn, en dat je jezelf wijsmaakt dat jij dat gaat veranderen. Hoe het in haar geval afliep weet ik helaas niet meer, behalve dan slecht natuurlijk, zoals altijd met foute mannen.

Ondertussen heb ik weer eens gedachteloos kroketten naar binnen zitten schransen. Mijn aantekeningen zeggen alleen: ‘heet, bruin brood te dun, grove, scherpe mosterd lekker. Te weinig licht om krant te lezen, kan niet bedoeling zijn aan leestafel.’ Dus daar moeten jullie het mee doen. Sorry. Van de andere kant: hoe interessant zijn kroketten nu eigenlijk helemaal, als je het ook over foute mannen kunt hebben?

4 april 2013