Stakingen en toiletdames

‘Jullie treinen zijn schoon, ruim, er is wifi en als er een storing is, worden zelfs bussen ingezet!’ jubelde een Vlaamse huisgenoot over de NS. Tijdens de stakingen in België kwam ik erachter dat we alle reden hebben zo enthousiast te zijn over onze nationale spoorwegen.

Mijn trein naar Nederland verdween namelijk geruisloos van het informatiebord op station Brussel-Noord. Evenals 90 procent van alle andere treinen. Waar de NS meestal duidelijke informatie geeft op de borden, medewerkers plaatst op de stations aan wie je al je vragen kan stellen, gratis koffie uitdeelt en bussen inzet, gebeurt in België niets van dat al.

Denk maar niet dat de Belgen daarover morren. Ik stond mezelf helemaal op te vreten en in mezelf te mompelen ‘failed state’ en ‘only in Belgium’, terwijl de Belgen om me heen een en al berusting waren. Ze zijn niet anders gewend. Wat me ook wel weer met mijn neus op de feiten drukte: verwende Nederlanders klagen over alles terwijl het best goed voor elkaar is in Nederland, Belgen halen gewoon gelaten hun schouders op.

Naast stakingen is een ander typisch Belgisch fenomeen de toiletjuffrouw. In Nederland bijna uitgestorven, in België nog volop aanwezig. En dan niet alleen op plekken waar je ze zou verwachten. Ook in restaurants en zelfs de bioscoop moet je gewoon dokken voor je wc-bezoek. De eerste keer dacht ik: ‘Betaal je 9 euro (bijna 20 gulden!) voor een bioscoopkaartje, moet je ook nog voor de wc betalen! Wat is dit?!’ Inmiddels heb ik me er als een ware Belg bij neergelegd. Toch weer een manier om 50-plussers aan het werk te krijgen.

Al die stakingen en toiletjuffrouwen weerhielden me er overigens van om tijdens België-Italië met de Belgische vlag op mijn wangen voor een groot scherm te staan schreeuwen. Tevergeefs zoals we nu allemaal weten, maar het was toch fijn om gedurende 90 minuten een land te hebben om voor te juichen.

Over een maand zit mijn stage erop. Ik heb hier een fantastische tijd gehad en de meest slimme, hardwerkende mensen ooit ontmoet. Ontzettend veel geleerd over de ingewikkelde Europese politiek. Ondanks de nul studiepunten die ik hiervoor krijg, heb ik geen moment spijt gehad van mijn keuze.

Begin juli mag ik nog mee met verhuiscircus Straatsburg en daarna keer ik terug naar de harde realiteit. Of nou ja, eerst nog even vakantie vieren en vanaf september gewoon weer naar de UB. Hoewel nog even door mijn hoofd spookte dat een bachelor ook heus een beste prestatie is, besef ik me inmiddels dat ik die masterscriptie er nu eindelijk uit moet knallen. Niet zo spannend als Brussel, maar ook een hele uitdaging.

15-06-2016