Beste Tim,

Ik ben het niet met je/jullie eens over Bavaria, maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld. Daarom wil ik je uitnodigen bij ons op de zaak voor een proeverij (blind). Misschien is je mening daarna anders over dit bier.

Gert

Daar zat ik: het moment van de waarheid. Al m’n stuko credibility on the line. Gert in het keukentje, en ik zat daar, moederziel alleen. Bevend dacht ik aan de gespannen kijkbuiskindertjes die me aan de hoogste virtuele boom zouden opknopen als ik faalde, huilend mijn posters zouden verscheuren en hun soelaas zouden zoeken bij obscure figuren als Ben Hard. Ik vreesde een uitslag als Frankrijk in een internationaal korfbaltoernooi. Frankrijk op het vorige WK. Frankrijk op het Songfestival.

Daar kwam hij al, met de uitslag op het dienblad.

Even terug.

Virtuele binnenbrandjes

Het begon maanden geleden. Men bedacht dat ik op droogkloterige wijze studerend Groningen uit virtuele binnenbrandjes moest helpen: tips geven. Zelf had ik daar geen stem in. Maar het ging lekker, echt! Facebookmensen liketen shit, hier en daar kreeg ik zelfs een schouderklop of high five van mensen van wie ik normaal in het dagelijks leven slechts een beleefd knikje had gekregen. Maar net op het moment dat ik de realiteit uit het oog dreigde te verliezen kreeg ik die ene vraag: ‘Hoezo Bavaria, Waarom Bavaria?‘

Ga er maar aan staan. Hoezo Bavaria? Existentiëler wordt het nauwelijks. Jean-Paul en Søren zouden stil zijn gevallen. Misschien had uiteindelijk een gezuchte ‘putaaaaiiiin‘ van Sartre de stilte doorbroken. Kierkegaard is in dit verhaal stil, ik kan niet vloeken in het Deens. Maar dat hoefde ook niet.

Ik moest in Algemeen Beschaafd Nederlands de mens achter ‘een bierdrinkende Stadjer’ antwoorden. Hoezo Bavaria?

Commentaar van hogerhand

Ik vertelde over de verenigingen, de koerier, en de smaak. Of eigenlijk: het gebrek daaraan. En je raadt het al: commentaar van hogerhand. Gert Lijfering, baas van een drankengroothandel, was het niet met me eens. Of ik langs wilde komen om het bier écht te proeven?
Impliciet: jij zult het nog wel merken ventje!

Ik had het aan moeten voelen. Drankhandelaren. Naast scheikundigen en negendejaars studenten de enigen voor wie alcohol een oplossing is. Deze familie zat al 140 jaar goed in de olie, ze wisten niet beter meer.

Na aankomst in de stromende regen op het industrieterrein werd ik rondgeleid. Een industriële ‘oude granieten’ gang leidde naar een gi-gan-tisch magazijn. Nee maar echt gigantisch. Zo van: oooh, dat is veel drank. Maar dan met meer drank.

Alles werd op alles gezet me van mijn stuk te krijgen. Naast de grote schuifdeur zaten drie mannen rond een vorkheftruc die dreigend iets als ‘goeiemiddag’ gromden. Daarna werd ik meegenomen naar een half bruincafé, half voetbalkantine met ingang naar een klein keukentje en een schuifwand naar een ‘oude granieten’ wijnkelder.

Om te zorgen dat ik mijn tong zou verbranden en minder goed zou proeven bood Gert me eerst koffie aan. Ik trapte erin. En terwijl we wat praatten en de regen stukken uit de grond sloeg, steeg de spanning.

Toen was het moment daar. Gert legde de spelregels nog even uit: zes pilseners van de fles, Amstel, Bavaria, Heineken, Hertog Jan, Jupiler en Warsteiner, op willekeurige volgorde, geschonken in een Bavaria-glas. Ik had beschikking over al mijn zintuigen, plus pen en papier zodat ik aantekeningen kon maken en resultaten kon noteren.

Pils #1. Geur: Eeehm. Kleur: Goudgeel, helder. Smaak: Eeehm. Bier? Kazig! Cijfer: 6,5. Merk? Amstel. Amstel? Misschien ook wel Warsteiner. Herken het niet direct. Misschien ook wel Jupiler. Geen idee eigenlijk.

Zo kwamen er nog vijf. Dispuutsbier en zekerheidje Grolsch zat niet in de selectie, maar tevoren had ik ingezet op het herkennen van in ieder geval Bavaria en Heineken. De rest drink ik nooit. Nu wel.

Ik dronk, maakte loze aantekeningen en merkte op dat pils 5 naar die zoete snoepkikkertjes rook. Ook dat hielp me niet. Pils 6, en we waren klaar.

Geen vraag, wel een tip: Als je wereldbeeld je lief is, doe dan geen pilsproeverij.

Gert zette het dienblad op tafel. Zes flesjes op een rij, de eerste: Amstel! Helaas, ik had toch Jupiler opgeschreven. Amstel stond bij Jupiler. Mijn Heineken was Warsteiner, en mijn Warsteiner was Heineken. Misschien dat Hieronymus van Alphen daar nog wat van kan brouwen… Afijn.
Hertog Jan en Bavaria bleven dus over. Ik twijfelde, gokte, en verloor. Score: zero points. Slechter dan Frankrijk op het Songfestival.

Het kan dus toch.

 

Heb jij ook een vraag aan Tim? Mail dan naar timbakker@ukrant.nl