‘Zak dichtbinden en in warm water zetten!’, roept Trijntje Hoogendoorn (21) tegen één van de vrijwilligers, die enigszins hulpeloos met een blauwe plastic zak vol bevroren kabeljauw in haar handen staat. De vis moet onmiddellijk ontdooid worden. Nog een uurtje en de eerste hongerige mensen staan op de stoep.

Op een paar vierkante meter moet een tiental vrijwilligers – onder wie veel studenten – avond aan avond koken voor ruim 140 hongerige magen. Iedereen loopt elkaar in de weg, maar de gezelligheid wint het van de stress. Twee rondes staan er vanavond op het programma. Ongeveer zeventig gasten per shift. Er moet dus heel wat gesneden, geprakt, gekookt en gebakken worden. Op het vuur staan grote pannen en het aanrecht is bezaaid met messen, pollepels en diverse snijplanken met daarop flinke stukken vlees. Op de werkruimte in het midden staan overschalen met miniquiches en carpaccio.

Uit de naad

Trijntje is het hoofd in de keuken en zwaait de scepter. Moeiteloos coördineert ze alle taken en houdt knap overzicht. Drie avonden per week werkt ze zich uit de naad om te zorgen dat de gasten kunnen kiezen uit meerdere voor- hoofd- en nagerechten. Rond het middaguur beginnen de eerste voorbereidingen. Om 12 uur ‘s nachts is het achter de rug. ‘Daar kies je voor’, zegt Trijntje. ‘En dat is prima. Alleen de afwas aan het eind van de avond, daar baal ik weleens van.’

We worden aan het werk gezet met de miniquiches van bladerdeeg. Ik smeer ze in met honing, waarna ik ze bestrooi met pijnboompitjes. Dan kunnen ze de oven in. Vervolgens moet de sla worden gewassen en gesneden. Aanpoten, voor geneuzel is geen tijd. De cranberrycompote wordt opgewarmd en in een warmhoudbak geplaatst.

Geen pudding

‘Is de tomatensoep klaar?’ Vrijwilliger Tom van Generen (24) roert geconcentreerd door de grote pan rode drab. ‘Het is altijd aanklooien en een onoverkomelijke chaos. Maar het komt altijd weer goed’, beweert Tom. De soep is nog iets te dun. Trijntje adviseert om voor één keer de soep te binden met maizena. ‘Maar’, waarschuwt ze, ‘soepdikte hè? Maak er geen pudding van!’

De friet moet worden gebakken. ‘Heeft iemand niks te doen?’, vraagt Trijn. Iedereen zwijgt en werkt driftig door. ‘Oké, maakt niet uit.’

Volgeboekt

Van de chaos achter de schermen is in het restaurant niets te merken. Alle tafels zijn bezet. Ondertussen druppelen ook gasten binnen die niet gereserveerd hebben. Eigenlijk is het volgeboekt, maar in deze donkere dagen mensen wegsturen is geen optie. Als iedereen een klein beetje opschuift, passen er nog wel een paar gasten bij.

En, meneer, hoe smaakt de soep? ‘Lekker kruidig!’, zegt Frederik Kampen, terwijl hij zijn lepel smullend aflikt.

Honger gekregen? Check de website van Happietaria!