Ontsnapt aan een sluipmoordenaar

‘Wat een gedoe zeg’, zegt RUG-studente Carina (24) nog. Ze ligt op dat moment voor haar huis op de stoep. De buurt kijkt hoe ze in een ambulance wordt afgevoerd met koolmonoxidevergiftiging.

Carina is alleen als ze zaterdag 16 maart in haar studentenhuis aan de Parkweg wordt overvallen door een sluipmoordenaar. Via een lek in de cv-installatie dringt koolmonoxide de bovenwoning binnen. Je ziet het niet, je ruikt het niet. Voor je er erg in hebt ben je bewusteloos en is het te laat. Gelukkig kon Carina via het balkon net op tijd alarm slaan.

‘Mijn geluk was dat er ook gewoon gas lekte’, realiseert ze zich. Dat ruikt ze al als ze ‘s ochtends wakker wordt. ‘Maar dat roken mijn drie huisgenoten en ik de laatste maanden wel vaker. We hadden de huisbaas al een paar keer gebeld en dan kwam hij kijken of iets vervangen.’

Ze gaat sporten. Als ze ‘s avonds terugkomt, is de gaslucht sterker dan anders. ‘Ik kreeg hoofdpijn en werd een beetje duizelig.’ Ze belt haar broer om te zeggen dat ze komt logeren. Haast maakt ze niet. ‘Je gaat aan jezelf twijfelen. Na een tijdje, ruik je het gas niet meer zo goed. Ik wist niet of ik nu daarvan duizelig was of dat het kwam omdat ik me druk maakte dat er iets aan de hand kan zijn.’

Het wordt erger. Als ze haar tas wil pakken, lukt dat niet meer. ‘Ik was al eerder het balkon op gegaan voor wat frisse lucht. Dit keer moest ik me aan de deur vasthouden om overeind te blijven.’

Paniek

Buiten gaat ze liggen. Dan slaat de paniek toe. ‘Toen wist ik: dit is helemaal mis.’ Ze schreeuwt om hulp. ‘Eerst gewoon ‘help’, maar ik wist niet of mensen dat wel serieus zouden nemen. Maar na een paar minuten hoorden twee studenten me al.’

Ze vragen wat er aan de hand is en op welk nummer Carina woont. Zij antwoordt dat ze onwel is. Een andere buurvrouw vangt het gesprek op en belt meteen aan. ‘Ik dacht ‘nu moet ik opstaan’, anders gaan ze misschien weer weg.’

Het lukt haar bij de voordeur te komen. Als ze de stoep voor haar huis bereikt, zijn de gealarmeerde hulpdiensten er ook al snel. In het ziekenhuis krijgt ze een paar uur lang zuurstof toegediend. Om 2 uur ‘s nachts kan ze weer met haar broer mee naar huis. Helemaal hersteld.

Carina kroop door het oog van de naald. De concentratie koolmonoxide die de brandweer aantrof, was gevaarlijk hoog. Toch blijft ze nuchter. ‘Ik was er al die tijd van overtuigd dat het goed af zou lopen. Ik voelde me niet goed maar was ook niet zo ver dat ik niet meer helder na kon denken.’

Koolmonoxidemelder

Deze week keert ze terug naar haar huis. ‘De cv-installatie is helemaal vervangen. Ik denk dat het voor mijn huisgenoten moeilijker is. Die weten niet hoe het was toen het gebeurde.’

Ze vertelt haar verhaal, onder een gefingeerde naam, zodat anderen er lering uit kunnen trekken. ‘Achteraf gezien had ik wel vaker hoofdpijn als ik in het weekend een hele dag thuis was. Ik dacht dat het bijvoorbeeld van het bier van de vorige avond kwam. We hadden geen koolmonoxidemelder, de cv-ketel werd niet elk jaar gecontroleerd. Niet iedereen hoeft te weten dat dit verhaal over mij gaat. Maar als het een iemand beweegt om een melder te kopen zou dat al mooi zijn.’

Wat is koolmonoxide en hoe voorkom je dat het jou besluipt? Lees ook dit verhaal.

5 april 2013

05-04-2013