Bruin worden op de pampa niet zo simpel

Na het aansluiten van mijn honderdste snoertje en het besef dat we nog niet eens op een kwart waren, begreep ik het enthousiasme van mijn collega op mijn eerste werkdag.

De gedachte dat hij het werkje van dozen bouwen niet meer alleen hoefde te doen moet een welkome geweest zijn. Het lopende-band-proces mag dan de meest efficiënte manier zijn om werk gedaan te krijgen: het is ook het meest geestdodende.

Gelukkig kon ik ook op andere posities in het proces aan het werk. Omdat ik het campusgebouw nu wel gezien had, wilde ik graag de pampa op. Kon ik werken en tegelijkertijd een beetje aan een kleurtje te werken.

In het campusgebouw worden alle componenten van een station apart van elkaar gebouwd: een doos met een zonnepaneel en elektronica, een antenne waarmee we data meten en een antenne voor de communicatie. Vervolgens gaat alles naar de testbank, waar het ‘getrouwd’ en getest wordt. Hierna worden de drie componenten weer losgekoppeld en op een trailer geladen om alles vijftig kilometer verderop op de pampa neer te zetten.

Eén van mijn ‘outdoor’-dagen was ik onderdeel van het transportteam. Het is hun taak om de stations van het campusgebouw naar hun positie op de pampa te brengen.

tralier_met_stations_op_pampa

Een doos met elektronica is redelijk zwaar en onhandelbaar, dus wil je met je four by four truck met trailer zo dicht mogelijk bij de positie van het station komen. En dus bestaat een dag in het transportteam voornamelijk uit rijden, rijden en rijden. En daar word je ook niet echt bruin van.

Hierna mocht ik het eens proberen bij een deployment team. De verantwoordelijkheid van dit team is uiteindelijk een werkend station op de pampa. Tijdens het transport, en dan met name off-road door de pampa’s, wil er nog wel het één en ander aan elektronica sneuvelen. Het is dus zaak om ter plekke op de pampa het hele station nog een keer te testen. Ook worden de beide antenne’s uitgelijnd, voor optimale data acquisitie en communicatie.

Deployment_1

De deployment teams rijden geen trucks, maar alledaagse personenauto’s, dus moeten zij vaak wat loopwerk verrichten naar het station. Tijd genoeg om een kleurtje op te doen zou je zeggen. Maar de eerste dagen hadden we afwisselend regen, een zandstorm en dreigende donkergrijze bewolking. Ik vroeg me af of ik niet met mijn stapel shirtjes in mijn bagage de plank had misgeslagen.

Maar inmiddels is het weer omgeslagen en kom ik elke dag rood terug van de pampa. En als die rode huid bijgetrokken is naar bruin, gelooft bij thuiskomst niemand meer dat ik naar Argentinië afreisde om te werken!

 

 

10-05-2013