Toen in 2010 de komische horrorfilm De Sint uitkwam, waren er mensen die zich daar druk over maakten. Vooral de affiches, waarop een duistere Sint met een staf als moordwapen stond afgebeeld, moesten het ontgelden, want die hingen in de openbare ruimte en zouden de tere kinderziel ernstig kunnen beschadigen.

Ik werd destijds door verschillende media gevraagd om mijn mening als ontwikkelingspsycholoog te geven (voor psychologen is het het hele jaar komkommertijd) en dat heb ik braaf gedaan. Ik zag kort gezegd geen kwaad in film en affiche en vond dat het meer de tere ouderziel was die hier werd gekwetst dan die van hun kroost. Kinderen zijn wel wat gewend en houden bovendien wel van een potje griezelen.

Kennelijk was dat niet wat een ontwikkelingspsycholoog hoorde te vinden en ik werd dan ook enkele keren boos gebeld, onder andere door de filmregisseur Johan Nijenhuis, die u wellicht kent van onbetwiste meesterwerken als Costa! en Toscaanse bruiloften. Hij wilde wel eens met mij praten, zo begon hij, en dat vond ik best. Maar toen ik zei wat ik vond van alle commotie (die veel weg had van een publiciteitsstunt), brak hij het gesprek abrupt af met de mededeling dat hij niet geïnteresseerd was in mijn mening. Ik had toen graag iets snedigs gezegd, maar hij had de hoorn al op de haak gegooid (ja jongens meisjes dat is een hele oude uitdrukking voor ‘een gesprek beëindigen’).

Nu zitten we met de zwartepietendiscussie en verdraaid, nog niemand heeft naar mijn mening gevraagd. Dat is maar goed ook, want die is erg gecompliceerd, met veel mitsen en maren en zelfs ik snap nog niet helemaal wat ik nu precies vind. Ook verwarrend vind ik dat mensen die normaliter niet zoveel op hebben met buitenlanders, nu juist willen dat Zwarte Piet blijft.

Zolang ik mijn eigen mening nog niet helder voor ogen heb, maakt het me niet uit welke kleur de Pieten krijgen. Wel erg vind ik het gesleutel aan de Sinterklaasliedjes, waar archaïsche woorden als kaatsenballen en gard moeten wijken voor laffe nieuwigheden. Ook zijn verwijzingen naar straffen, zak en roe geëlimineerd uit de nieuwe versies, want Sint en Piet mogen niet langer als boemannen overkomen.

Hier wil ik dan toch graag een waarschuwend woord tot u richten, want wat blijft er nog van het Sinterklaasfeest over als er niets te vrezen valt? En is het wel mogelijk groot te worden zonder een beetje angst? Vooral kinderen die in harmonieuze gezinnen opgroeien gaan het hier later ongetwijfeld moeilijk mee krijgen.

Misschien wordt het daarom wel tijd voor een Comité ter Behoud van Zak en Roe, dat de kinderen de komende maanden eens flink bang zal gaan maken.