‘Wenst iemand uit het publiek van gedachten te wisselen?’, klinkt het bij aanvang van de promotie. Een korte, beladen stilte. Iedereen – de aula van het Academiegebouw zit propvol – weet dat dit moment cruciaal kan zijn. Rector magnificus Elmer Sterken waarschijnlijk ook en constateert razendsnel dat dat niet het geval is. De zaal lacht hard.

Kwakzalvers

De zaal lacht en klapt ook als een opponent tijdens de verdediging begint over ‘de Vereniging van Kwakzalvers’ en dan excuses maakt voor zijn ‘verspreking’. Hoenders laat zich echter niet verleiden tot een uitspraak over de ophef en als het gelach wegsterft,  zegt hij blij te zijn met zo’n vereniging. Ook hij is immers tegen kwakzalverij.

Een volle zaal tijdens de promotie van Rogier Hoenders

Ook een andere opponent begint over het rumoer en de media-aandacht voor het proefschrift. ‘Ik begrijp het gedoe niet’, zegt hij. ‘Het is een kwestie van gezond verstand. Iedereen gebruikt complementaire en alternatieve geneeskunde. Ik moet er niet aan denken dat dat niet zo is.’

Gefluit en gejuich

Maar er was toch nog kritiek en het moet voor Hoenders zelf nog even spannend zijn geweest tijdens de laatste vragen. Vooral Robert Schoevers, hoogleraar psychiatrie aan de RUG, had het proefschrift zeer kritisch bekeken en stelde onder meer vragen over de manier waarop Hoenders de werking van Chinese kruiden bij mensen met een psychische aandoening had onderzocht. Volgens Schoevers is die werking – met naar zijn zeggen maar één positief geval – in het proefschrift niet geheel bewezen.

Het liep echter goed af voor Hoenders en niet veel later mocht hij zijn doctorstitel in ontvangst nemen. De zaal klapte niet alleen, voor Hoenders was er dit keer ook gefluit en gejuich.