Hier eet ik in de zomer graag garnalenkroketten, zo rond een uur of 5, op het terras aan het water, met een witte wijn. Daar moeten we helaas nog even op wachten.

Dus dan de Van Dobben kroketten binnen. Aan de leestafel. Geen slechte keuze. Eigenlijk is alles goed. Mooie dikke, hete kroketten, bruine boterhammen, een fatsoenlijk groot bord waar je alles op kwijt kunt, en een mooie rucolasalade met pijnboompitten er gratis bij. Ooooh en de mosterd: voor het allereerst: goed en scherp. Heb na afloop nog het halve kommetje gewoon zo opgegeten met punt van mijn mes.

Verder gebeurt er hier niet veel. Of misschien moet ik zeggen: er gebeurt niet veel wat mij interesseert, er gebeurt kennelijk niet veel in mijn hoofd. Ik volsta daarom met een opsomming, de analyse mogen jullie er dit keer zelf bij bedenken.

Klanten

Klanten: een groepje beroepsvergaderaars van een of ander gemeentelijk comité combineert het nutteloze met het aangename.  Drie mannen met gezichtsbeharing en twee vrouwen met bril. ‘Ben is van de kascommissie’, wordt er geroepen. Olijkheid, dat is wat dit clubje uitstraalt. En onbezorgdheid. Ik zeg: babyboomers met alle voordelen zonder de nadelen. Behalve dat je kaal wordt dan.

Verder: naast de openslaande deur zo’n typische man die een ‘papadag’ heeft. Een van de ergste woorden van het decennium. Deze papa heeft zijn reusachtige maxi-cosi precies voor de ingang geparkeerd, en is zelf met kind op schoot aan tafel bij het raam gaan zitten. Maar dan gebeurt het: papa gespt het kind goed vast in zijn maxi cosi. Geeft hem nog een roze rietje om de aandacht af te leiden, en daar komt me toch een hoeveelheid hamburger met friet aan. ‘Even wachten, papa gaat friet eten’. Na een tijdje begint het kind te blèren, en pakt papa de thuisgemaakte boterhammen uit het zilverfolie om het met een broodkorst tevreden te stellen. Hier is iemand volgens mij zichzelf op een fijne papa lunch aan het trakteren, in plaats van een frisse wandeling door het zonnige park te maken.

Kakmeisje

Als laatste personage: een eerstejaars bedrijfskunde en kunstgeschiedenis, blond, voorspelbaar, staartje. Samen met een oudere vrouw, uit het gesprek blijkt dat het niet haar moeder is, wel familie, waarschijnlijk een tante. Het gaat over diëten. ‘Ik doe twee maanden crashen, net voor de bikiniperiode, om een beetje in shape te komen, en dan gewoon weer tien maanden los. En elke dag meditatie. Nu doen we sporten voor de Wii, met al m’n huisgenoten tegelijk, vijf dagen per week, elke dag een half uur, voor zes weken. Echt heel leuk. Staan we te stampen en te springen. Beter dan sporten op Zernike, dat is zooooo ver weg. Doe jij Weight Watchers? Lijkt me niks. Zullen we anders samen een makreelsalade nemen? Tosti’s zijn hier echt te vet en te zoet.’

Het opvallendste is haar bijzonder schelle, ver dragende stemgeluid, en haar volstrekt originele Gooische R. Hoe komt deze kak in Godsnaam in Groningen terecht? Ik heb jaren in Hilversum gewerkt, heb er zelfs mijn Brabantse zachte g voor afgeleerd omdat ik steeds werd uitgelachen, dus een Gooische R-kakker haal ik er echt zo uit, en dit is er een van de ergste soort. Trefwoorden: Leuk, heel leuk, best wel leuk, vet leuk, clubgenootje, huisgenootje, megathemafeest.

Update!

Ik ben geloof ik klaar met die kroketten, dacht ik gisteren. Misschien nog een of twee, maar dan is het echt weer tijd voor iets anders. Vanochtend werd mij meteen een prachtig nieuw onderwerp in de schoot geworpen: de Groningse eierbal! Na lang wetenschappelijk onderzoek is er een methode ontdekt om deze lokale lekkernij wel vier weken lang houdbaar te maken. Dat vraagt om nader onderzoek! Daar gaan jullie meer over horen!

28 maart 2013