Pauw

De heren van Pauw  (uit Twente) delen een passie voor psychedelische muziek uit de jaren ’60 en ’70. Om tot die conclusie te komen, hoef je niet eens naar hun muziek te luisteren. Hun uiterlijk zegt genoeg. Reborn hippies. Het mag weer blijkbaar. Maar het gaat niet om dat uiterlijk natuurlijk. Het gaat juist om de muziek. Zijn het regelrechte copycats of hebben ze zelf ook nog wat nieuws toe te voegen? Dat is de vraag.

Ik zag ze onlangs nog op Noorderslag en daar kwam de muziek niet over. Lastig ook in een kleine, uiterst lage zaal, want de band vaart wel bij een goed geluid. Op plaat komen ze gelukkig goed tot hun recht en klinkt de band overtuigend. Ze gebruiken onder andere fluit en sitar, instrumenten die de nummers iets extra’s geven en de zang geeft de muziek een dreampop sausje mee. Geen copycats dus maar een beginnende band met potentie. Hou ze in de gaten.

Benjamin Clementine

Hij wordt wel een artistieke clochard genoemd en als je luistert naar het nummer Cornerstone klopt het plaatje wel. Hij leefde een zwervend bestaan in Parijs, een eenzame man in een doos onder een brug. Precies wat hij bezingt in het nummer. Zijn stem, zijn verschijning op blote voeten achter een vleugel, dat is alles. Maar dat is meer dan genoeg om je te raken. Hij is in het bezit van een zware, doorleefde en donkere stem, een theatrale uitstraling en ook nog eens een redelijk excentriek uiterlijk. Genoeg ingrediënten voor een grote popster in wording.

 

Team Me

Het Noorse Team Me noemt zichzelf een zeskoppig indie-orkest. Ze maken luchtige popcomposities waarbij ze gebruik maken van een uitgebreid instrumentarium. Het is muziek vol grote gebaren en grote emoties. Veel strijkers, veel koortjes, of eigenlijk is overal veel van. Het is muziek met een hoog endorphine gehalte. Het nieuwste album ‘Blind as night’ grossiert nog meer dan het vorige album in overdaad. Soms wat teveel als je het mij vraagt. Over the top indie pop.

 

Viet Cong

Heel flauw, maar de band Viet Cong komt niet uit Vietman. De jongens komen ‘gewoon’ uit Canada. Ze maken daarentegen niet echt ‘gewone’ muziek. Het is een beetje vreemd. Art-rock wil men het in muziektermen ook wel eens noemen. Een nummer kan zomaar ineens instrumentaal worden of er duiken vreemde harmonieën op. Twee bandleden zaten vroeger in de band Women, ook een art-rock band. Een beetje vreemd maar wel lekker, mag ik dat zeggen?

 

En wat kwam er nog meer uit?

Wat vind je verder nog in de playlist? Nou, bijvoorbeeld de nieuwe van Mark Ronson met het nummer Uptown Funk met Bruno Mars. Dat nummer is al bezig een behoorlijke hit te worden. Lekker funky dansnummer in ieder geval. En verder uit Nederland nieuwe albums van jonge honden The Afterpartees uit het Limburgse Horst. Lekkere rammelende garagerock van Hollandse bodem. En ook een album van upcoming recht-toe-recht-aan rockband John Coffey en van de folkband  Mister and Mississippi. Als laatste nog een nummer van de nieuwe plaat van All We Are uit Liverpool. The Bee Gees on diazepam wordt er van deze band wel eens gezegd. Veel luisterplezier!